Με μιας ανοίγει ο ουρανός, τα σύγνεφα μεριάζουν, οι κόσμοι εμείνανε βουβοί, παράλυτοι κοιτάζουν. Μια φλόγα αστράφτει... ακούονται ψαλμοί και μελωδία... Πετάει έν' άστρο... σταματά εμπρός εις τη Μαρία... "Χαίρε της λέει αειπάρθενε, ευλογημένη χαίρε! Ο Κύριός μου είναι με σε. Χαίρε Μαρία, Χαίρε!" Επέρασαν χρόνοι πολλοί... Μια μέρα σαν εκείνη αστράφτει πάλι ο ουρανός... Στην έρμη της την κλίνη λησμονημένη, ολόρφανη, χλωμή κι απελπισμένη, μια κόρη πάντα τήκεται, στενάζει αλυσωμένη. Τα σιδερά είναι ατάραγα, σκοτάδι ολόγυρά της. Η καταφρόνια , η δυστυχιά σέπουν τα κόκαλά της. Τρέμει με μιας η φυλακή και διάπλατη η θυρίδα φέγγει κι αφήνει και περνά έν' άστρο, μιαν αχτίδα. Ο 'Αγγελος εστάθηκε, διπλώνει τα φτερά του... "Ξύπνα, ταράζου, μη φοβού, χαίρε, Παρθένε, χαίρε. Ο Κύριός μου είναι με σε, Ελλάς ανάστα, χαίρε". πόσο μεστοί σε νόημα είναι οι στίχοι του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη! Με ιδιαίτερη χαρά, συγκίνηση και υπερηφάνεια γιορτάζουμε, σήμερα, τη συμπλήρωσ...