Χαιρετισμός στη Διημερίδα από τον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης Πελοποννήσου

"Αγαπητά μέλη της Ακαδημαϊκής Kοινότητας,

Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες,

Κυρίες και Κύριοι,

                Συγχαίρω το Σύνδεσμο Φιλολόγων Αργολίδας, το Σύμβουλο Φιλολόγων Αργολίδας κ. Γιαννακόπουλο αλλά και όλους όσους υποστήριξαν και αγκάλιασαν την προσπάθεια για τη διοργάνωση της Διημερίδας για τον Εθνικό Διχασμό. Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για μια πολύ σημαντική προσπάθεια για την Αργολίδα αλλά και για την Περιφέρεια της Πελοποννήσου γιατί συνεχίζεται η προσπάθεια του ΣΦΑ Αργολίδας στην προβολή σημαντικών θεμάτων που αφορούν όχι μόνο στη διδακτική διαδικασία αλλά στην ευρύτερη κοινωνία της Αργολίδας.

                Τις τελευταίες ημέρες αναζωπυρώθηκαν οι συζητήσεις για γεγονότα που σημάδεψαν την παγκόσμια ιστορία και κυρίως την Ελληνική και μπήκαν στο τραπέζι για πολλοστή φορά απόψεις, καταγραφές, ορισμοί αλλά και έννοιες που σηματοδοτούν και προσδιορίζουν γεγονότα και συνέπειες αυτών. Θα πω τη γνώμη μου καθαρά: είναι επικίνδυνο να χρησιμοποιούνται όροι όπως, «απόλυτη αλήθεια» και «αντικειμενική ιστορία», που έχουν ως στόχο να επιβάλουν την άποψή τους, μέσω γενικευμένων σχημάτων (π.χ. «καλός» ή «κακός», «σωστός» ή «λανθασμένος»). Η πρακτική αυτή συχνά οδηγεί στη δαιμονοποίηση του "αντιπάλου" και παραγκωνίζει τη διαφορετική άποψη.

                Ο στόχος της Ιστορίας πέρα από την καταγραφή των γεγονότων - και ο τρόπος της καταγραφής αποτελεί ακόμη και σήμερα ένα ζήτημα- δεν είναι ούτε να αποδείξει το «σωστό», ούτε να οδηγήσει μια χώρα από την απόλυτη αμάθεια/σκοτάδι στην απόλυτη γνώση/φως. Πιστεύω αντιθέτως, ότι η προσωπική άποψη κάθε ερευνητή, τα συμπεράσματα της έρευνάς του και τα επιχειρήματα τεκμηρίωσης αυτής της άποψης δίνουν τις κατευθύνσεις για τη μελέτη της ιστορίας. Στόχος της ιστορίας θα μπορούσε να είναι η ένωση των ανθρώπων με σκοπό να κατανοήσουν το παρελθόν τους, να παραδειγματιστούν από αυτό, να βελτιωθούν ως προσωπικότητες και κατ’ επέκταση να προσανατολιστούν με ελπίδα στο αύριο.
              Θα 'θελα να επισημάνω πως οι εισηγήσεις που αφορούν στην τοπική ιστορία αποτυπώνουν το κλίμα της εποχής και προσφέρουν λεπτομέρειες που δεν βρίσκεις στις ογκώδεις πανελλαδικής εμβέλειας προσεγγίσεις της εποχής. Οι συζητήσεις που ακολουθούν είναι το ουσιαστικότερο κομμάτι αυτής της διημερίδας αφού εκτιμώ ότι θα φανούν μερικές παθογένειες της Ελληνικής Ιστορικής Εκπαίδευσης, όπως εκτιμώ ότι θα φανούν έντονα και οι σημερινές ομοιότητες σε διάφορα επίπεδα και ας πέρασαν 100 περίπου χρόνια από τα γεγονότα.

                Παραδειγματικά για το σήμερα μπορούμε να σκεφτούμε αν υπήρξαν "διαχωρισμοί" ανάλογοι του Διχασμού με αφορμή οικονομικά ζητήματα, αν ο Διχασμός μπορεί να γίνει Εμφύλιος, αν ο Διχασμός οδηγεί σε μεταλλάξεις και διασπάσεις πολιτικών κομμάτων και χώρων, αν το Διεθνές περιβάλλον ευνοεί τη δημιουργία των δικών μας "Ελληνικών Διχασμών", αν οι χώρες που κυριαρχούσαν στον Ευρωπαϊκό χώρο τότε παίζουν αντίστοιχο ρόλο σήμερα και τελικά πως μπορούμε να παρωθήσουμε σήμερα τους μαθητές και τις μαθήτριες, ώστε να δουν κριτικά την ιστορία και όχι ως κείμενο προς αποστήθιση για εξετάσεις.

                Γνωρίζοντας προσωπικά πολλούς από τους εισηγητές νιώθω άβολα που δεν είμαι ανάμεσά σας. Οικογενειακοί λόγοι δεν το επιτρέπουν. Αναμένω με αγωνία τα όποια πρακτικά μου αποσταλούν και ελπίζω να υποστηρίξουμε ως Περιφέρεια Εκπαίδευσης Πελοποννήσου μια αντίστοιχη προσπάθεια στο μέλλον. Σας εύχομαι από καρδιάς καλές εργασίες".

Παναγιώτης Πετρόπουλος

Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης Πελοποννήσου